ด้วยอารมณ์ดีใจที่เห็น อินทผาลัม สุดที่เลิฟ งอกงามดี
ก็เลยอยากแบ่งปันให้คนรอบๆข้างได้รับรู้บ้าง
ก็เลยจัดการถ่ายรูป "น้องอิน" ไปอวดชาวบ้านหน่อย
"ต้นอินทผาลัมที่ปลูกเองกับมือ" มีใบแล้วเนี่ย เห็นปะ!!! มีตั้ง 62 ต้นเลย (หน้าบ้าน เต็มที่)
"แล้วจะเอาไปปลูกที่ไหน"
"แล้วโตไปจะเอาไปขายที่ไหน"
"ทำไมไม่เอากล้าไปขาย น่าจะได้เยอะกว่าเก็บไว้ปลูกเองนะ"
จากหน้า ที่บานเท่ากระด้ง หดหรือแค่สองนิ้ว
"ไม่มีที่ปลูกก็ขาย รึแจกก็แล้วกัน ถ้ามันโตมีลูก ก็กินเอง กินไม่ไหมดก็แจก แจกยังเหลือค่อยขายก็ได้"
"รอมันโตกว่านี้หน่อย ค่อยว่ากัน เนอะ "
ว่าแล้วก็รีบกลับบ้านเลย ................
เสร็จแล้ว
เสร็จแล้วกลับมานั่งคิด
"เราเพาะเมล็ดอินทผาลัม เพราะเราอยากลอง เราชอบ เราสนุกที่ได้ทำ และ เราก็อยากเห็นผลเห็นลูกของมัน"
"ไม่ได้คิดว่าจะขาย ไม่ได้คิดว่าจะปลูกเป็นสวนๆ แค่อยากรู้อยากเห็นว่ามันจะรอดไหมเองอะ"
เฮ้อ! ไม่ทันได้คิดไปไกล ซะขนาดนั้นเลย (ขำไม่ออก)